EERSTE HULP BIJ INITIATIEFNEMEN (II)

Ik offer alles voor mijn ideaal op en vraag dit ook van anderen

Je start een initiatief. Je weet wat de behoefte is waar je in wilt voorzien, je weet dat jij er iets aan kunt doen en je gaat ervoor. Je ziet het zo helder voor je dat je vergeet dat anderen dat wellicht niet zo zien. Of nog niet zo zien. Het vraagt tijd om je initiatief te laten landen bij meer mensen. Om het zo goed te kunnen verwoorden en in de vorm te zetten dat anderen ook daadwerkelijk kunnen zien wat je bedoelt, waar je heen wilt. En zich ermee kunnen verbinden. Dat alles gaat niet van het ene op het andere moment.

In eerste instantie zullen mensen jou willen helpen. Die mensen zijn bereid hun energie en wellicht ook wat startkapitaal te geven om jou verder te brengen. Vaak omdat ze vooral in jou geloven, omdat ze je drive voelen voor hetgeen je wilt neerzetten. Dat is fijn en ik raad uit ervaring aan deze hulp ook te ontvangen. Maar uiteindelijk wil je daaraan voorbij groeien. Zoek je mensen die zich met het ideaal verbinden en daar net zo mee verbonden zijn als jijzelf. Maak jezelf los van het ideaal. Alleen als dat gebeurd, wordt het project groter dan jijzelf. In het vorige blog schreef ik al over het proces van voldoende bij je houden en het idee zoveel mogelijk meegeven van wat jij daarin ziet om het vervolgens ook te kunnen delen, het idee dat eerst bij jou is in het midden leggen zodat mensen daarop aan kunnen sluiten in plaats van op jou.

Dat is een heel proces van verbinden en als initiatiefnemer mag je daar ook kritisch en beschermend in zijn. Jij bewaakt immers het heilige vuur.

Zelfopoffering
In dit blog wil ik het aspect uitlichten wat het van je vraagt om de waarde uitruil goed voor elkaar te krijgen. Als initiatiefnemer heb je vanuit je enthousiasme voor het idee en de overtuiging dat toch iedereen dat wil, vaak onvoldoende oog voor wat de ander werkelijk wil. Past dit idee op dit moment in de tijd ook werkelijk bij deze persoon om er zich aan te verbinden of laat zij zich verblinden door jouw passie? Hoe zuiver is de totstandkoming van de verbinding? Welke motieven spelen mee om mee te gaan werken aan jouw project? Wat is de onbewuste verwachting over de waarde-uitruil die altijd plaatsvindt? Vanuit je gedrevenheid en passie kan het lastig zijn een eerlijk gesprek te voeren over deze daadwerkelijke waarde uitruil. Ik weet in ieder geval uit eigen ervaring hoe moeilijk ik het vond om de realiteit echt te erkennen. Om werkelijk ruimte te maken voor iemand anders zijn/haar NEE. Omdat je de hulp ook zo nodig hebt. Omdat je zo in je idee gelooft en je niet kan voorstellen dat anderen dit niet ook doen. Linksom of rechtsom, als mensen maar gaan helpen. Zo kan je gemakkelijk gaan denken. Het werkt zo dus niet.

De claim op de ander
Ik ervaar het als cruciaal dat je in een sfeer blijft van respect voor de ander en diens verlangen en mogelijkheden, diens eigen vrije keuzeruimte. Hoe makkelijk leggen wij initiatiefnemers een claim op de tijd en hulpbereidheid van anderen ten behoeve van het grotere goed? Vanaf het begin raad ik aan om de relatie zo zuiver mogelijk op te bouwen. Dat je voor iedereen duidelijk maakt wat er te halen is en wat er te brengen is. In termen van geld en tijd of anderszins. Probeer daarin zo expliciet mogelijk te zijn, schep geen valse verwachtingen. Maak het niet mooier dan het is. Zo verbinden mensen zich vanuit inzicht en eigen verantwoordelijkheid en voorkom je het binnensluipen van oneigenlijke motieven die de relatie al snel kunnen vertroebelen.

Oneigenlijke motieven van verbinding
Een oneigenlijk motief om te verbinden kan bijvoorbeeld zijn: als ik mee ga werken krijg ik aandacht, status, een bepaalde macht in die sector, zeggenschap. Of als ik met hem mee ga doen, dan hoor ik erbij en zullen ze me leuk gaan vinden. Ja, zo simpel kan het zijn. Als deze uitruil dan niet tot stand komt doordat het project bijvoorbeeld niet snel genoeg succesvol wordt, dan zal dat gevolgen hebben. Mensen kunnen bijvoorbeeld al snel weer weggaan met inbegrip van alle verloren energie die je in de verbinding gestoken hebt. Dat frustreert en put je uit. Of ze zullen de organisatie alsnog tot een succes willen brengen op een manier die niet past bij de identiteit van de organisatie. Hiertegen zal je dan ook gegarandeerd in opstand komen. Eigenlijk wil je dit soort verbindingen voorkomen. Let wel, oneigenlijke argumenten spelen natuurlijk altijd een rol, we zijn allemaal mensen. Drijfveren. Onbewuste motieven. Spelen altijd mee. Wat ik zeg is dit: besteed er aandacht aan in de relatie. Maak helder wat de echte motieven zijn en wat er af en toe omhoog piept aan bij-motieven, drijfveren, onbewuste motieven. Dat is okay, als het hoofdmotief tot verbinden maar klopt. Beter benoemen en er dan ook op aangesproken mogen/kunnen worden dan dat het onbewust de basis van de verbinding is en dus ook van het handelen.

Vertrouwen als basis
Het gaat er dus wat mij betreft om dat je – terwijl je in de doe-energie van het bouwen zit – tegelijkertijd de flexibiliteit en de interesse in de ander behoudt om je werkelijk te verplaatsen in de ander. Om met elkaar te onderzoeken of jouw project werkelijk past bij de (hogere) intentie van de ander. De vraag is dan: hoe kan je de ander vrij laten in zijn verbinding? Hoe kan je de ander helpen echt tot een vrije keuze te komen?
Bottom line is denk ik altijd weer vertrouwen. Vertrouwen in de kracht van jouw idee. Vertrouwen in jezelf, dat jij – als jouw idee werkelijk gewild wordt en goed is voor allen – de steun zal krijgen die het nodig heeft en de mensen die het met jou zullen bouwen. Dat er krachten gaan meewerken als jouw intenties zuiver zijn en niet primair voortkomend uit onze ego behoeftes zoals status, macht of geld. Als jij vanuit liefde voor de zaak handelt, mag je erop vertrouwen dat mensen jouw idee weten te vinden en aan gaan haken. Dan kan je je losmaken van het afhankelijke gevoel van die ene persoon en vertrouw je erop dat je geholpen wordt. Echt in je eigen idee gaan staan geeft aan de ene kant de kracht aan jezelf en je idee en aan de andere kant ontstaat er een vrije ruimte voor mensen om daar al dan niet op aan te haken.

Succes met wat jij aan het neerzetten bent, dan groei je zelf en gaat de wereld met je mee doen

Op vrijdag 25 januari organiseer ik een lezing over de cursus voor initiatiefnemers.
Als je interesse hebt, voel je welkom.

Eerste blog gemist? lees deze hier terug.