Hoe overleef ik mijn nieuwe economie initiatief? 5 eenvoudige ideeen

Ken je dat, dat je een idee wilt realiseren en je afvraagt hoe je daar de juiste mensen bij betrekt? Of dat je al flink op weg bent maar ontdekt dat iedereen er eigenlijk zijn eigen ding mee doet? Een nieuwe economie initiatief nemen is niet makkelijk, sterker nog, dat is samenlevingskunst. En het maakt het nog moeilijker omdat je vaak een initiatief neemt uit een gevoelde noodzaak en helemaal niet omdat je daar nu precies voor opgeleid bent of zo goed in bent. Zo hoe overleef je je eigen nieuwe economie initiatief. In dit blog bied ik je 5 ideeën om je initiatief op een natuurlijke manier levend te houden. 

Hoe zit het eigenlijk?

Veel mensen rollen als het ware door de gevoelde noodzaak en de eigen actiebereidheid onvoorbereid in een initiatief. Ineens word je verondersteld een ondernemer te zijn die te maken krijgt met mensen en vereffening van diensten, vinden van financiering, organisatie en besluitvormingsvraagstukken, wie beslist waarover en waarom? Je dacht een probleem op te lossen en voor je het weet zit je in allemaal relationeel gedoe en krijg je het gevoel veel te weinig tijd aan ‘ de zaak’ te kunnen besteden. Je wordt uitgedaagd om een snelle leercurve te doorstaan. Fijn als je dan weet dat mensen je voorgegaan zijn zodat je niet in alle bekende sloten tegelijk hoeft te lopen.

Vijf problemen die je als initiatiefnemer tegenkomt:

1. Ik verlies het idee of hou juist rigide vast aan mijn idee
2. Ze kijken allemaal naar mij, ze willen mij helpen
3. Ik offer alles voor mijn ideaal op en eis dit ook van anderen
4. Ik wil impact maken en snel groeien
5. Welke (financiële) ruimte heb ik voor het nemen van dit initiatief?

1 & 2. Idee verliezen / rigide vasthouden | Help, ze kijken allemaal naar mij

Te veel samen ….

Veel nieuwe initiatieven in deze tijd gaan over het duurzamer en socialer maken van de samenleving. Mensen voelen de nood van de andere mens en van de natuur en komen in actie. Vanuit deze verbinding met het andere ontstaat een idee. De neiging bestaat om als initiatiefnemer te denken dat de ander je meteen begrijpt. Jij ziet het, dan ziet de ander dat toch ook? Voor jou is wat je doet zo logisch en zo nodig. Je neemt dit initiatief immers in het licht van het geheel, ten behoeve van de ander en daarmee is het voor een initiatiefnemer moeilijk te begrijpen dat je iets ziet wat een ander – nog niet – direct ook zo ziet. Vanuit dit besef kan je als initiatiefnemer echter de neiging hebben je initiatief te vroeg te delen en zelfs los te laten aan een groep enthousiaste mensen om je heen die echter vooral op jou zijn aangehaakt terwijl jij er van uit gaat dat zij al op jouw idee zijn aangehaakt. En je wilt het graag samen doen, zonder de ander kan het immers nooit echt groeien en op aarde komen.

Eigenaarschap nemen (gezond vrij)

En dan… oh jee. Mensen blijken er hun eigen ding mee te gaan doen en dan denk jij help, dat was niet de bedoeling. Voor je het weet trek je het hele initiatief weer hardhandig naar je toe. Of je laat het uit frustratie los of nog iets er tussenin. Hoe dan ook beland je gemakkelijk in gedoe en dat is jammer want dat is te voorkomen. Wat je hiermee immers ontkent is een wetmatigheid die zich voordoet bij het nemen van een initiatief. Jij ziet iets, jij staat op, jij wilt iets. Je hebt als het ware die plek in te nemen, voorbereid of niet. De essentie van het idee zal eerst via jou tot verschijning komen. Deze eerste ‘eigenaarschapspositie’ valt je als het ware toe, of je nu wilt of niet.

Het tegenovergestelde is natuurlijk ook aan de orde. Dat je als initiatiefnemer de neiging kunt hebben het veel te lang en te strak bij je te houden en daarin heel rigide vasthoudt aan  jouw eigen voorstelling van hoe het idee in de praktijk vorm moet krijgen. Dan kunnen te weinig mensen zich verbinden met je idee en bloed het al snel dood. Zonder mensen die aansluiting vinden, is je idee niet levensvatbaar.

Tja, die valse bescheidenheid

Ik heb zelf veel aan de metafoor van de boom. Om tot boom te worden zal het zaadje eerst in de aarde wortel moeten schieten. Klein, beschut, nog zonder licht van buiten, met de juiste voeding. Langzaam rijpt het en komt het boven de grond. Zo is het ook met een idee. Als je het nooit deelt zal het nog voor het licht ziet al verrotten in de aarde. Maar te vroeg loslaten kan ook niet. Als initiatiefnemer ben je geestelijk moeder of vader van het idee en zal je dit idee moeten vasthouden en de verantwoordelijkheid die daarmee komt kijken moeten dragen. Bescheidenheid is een veel voorkomend fenomeen maar ongepast. Bescheidenheid op deze plek brengt chaos en verwarring en uiteindelijk schade aan de relatie. Bescheidenheid zorgt ervoor dat je het zaadje onvoldoende toerust om de invloed van derden aan te kunnen. En uiteindelijk als je merkt dat iedereen er zijn eigen ding mee aan het doen is, dat het idee alle kanten op gaat, dan ga je er alsnog als een leeuwin voor vechten en haal je het weer bij jezelf terug. Mensen kunnen dan denken: “wat is dit nu.. ik dacht dat ik me ermee mocht verbinden maar als de puntjes bij de paaltjes komen dan gaat zij / hij er toch weer over.

Als je het idee niet eerst voldoende bij je houdt kan je het later niet voldoende delen en kan het onvoldoende groeien.

Ze helpen alleen mij …

van verbinden met jou naar verbinden met de bron/het midden

Er ligt nog een gevaar op de loer. Als initiatiefnemer heb je de taak om dat wat in jouw hoofd zit neer te schrijven, uit te werken en zichtbaar te maken voor meer mensen. Bescheidenheid kan ervoor zorgen dat je je initiatief onvoldoende expliciet maakt waardoor zaken zich alleen maar in jouw hoofd blijven afspelen. Dat maakt dat mensen zich alleen met jou als initiatiefnemer kunnen verbinden. En dan krijg je het veel gehoorde probleem; mensen helpen mij, niet het initiatief.

Als je je eigen plek inneemt, vol het rechtmatige eerste eigenaarschap neemt, je hier niet voor schaamt, je eigen grootsheid hierin draagt en jouw idee tot zo ver als jij kunt expliciet maakt en daarmee deelbaar maakt, is dit geen vraagstuk meer. Dan ben je in de eerste fase van je initiatief juist blij dat mensen jou in deze fase helpen om jouw initiatief zo helder mogelijk geformuleerd te krijgen en dat ze je helpen met de eerste realisatiestapjes. Daarmee wordt helder waar jouw initiatief precies over gaat en kan zij langzaam volgers krijgen.

Mensen die zich nu op de bron / het idee richten en zich daar rechtstreeks mee verbinden. Eerst nog via jou en steeds vaker ook zonder jou. Maar dan ben je al een heel eind verder. Pas wanneer het initiatief in het midden van de gemeenschap komt te liggen, kan het voorbij jezelf groeien. Dan zal je merken dat steeds meer mensen de verbinding kunnen maken met de bron en dat jij je als initiatiefnemer langzaam onderdeel zal gaan voelen van het geheel. Met jouw specifieke talenten waarmee jij je eigen initiatief groot zal willen maken, net zoals de anderen dat zullen doen.

Tip: maak jouw initiatief expliciet en ga daarvoor staan. Laat je in het begin helpen. Pas dan kan het idee langzaam in het midden komen te liggen en is je idee het middelpunt, jij niet meer.

Valse bescheidenheid schept chaos en verwarring

Valse bescheidenheid schept verwarring en chaos. Bovendien zorg je er daarmee voor dat mensen zich alleen maar tot jou kunnen verhouden en zich niet zelfstandig op het initiatief kunnen aansluiten. Pijnlijk want dat wilde je nu juist voorkomen. Klinkt als een paradox? Probeer het maar… ik hoor graag of het voor jou ook zo werkt. Heb je een vraag of wil je een ervaring delen?