Wat als de natuur en mens samen tot bloei komen?

Dag 40: vr 31 mei Senlis – Fosses, Frankrijk.

De grond onder de voeten van de Krui-tocht-wandelaars verandert constant. Soms zijn de grenzen van verandering heel zichtbaar: groen gras, droge grond, verharde weg. Terwijl anderen meer denkbeeldig zijn; van hem, van haar, van de gemeente en niemandsland. 

Die laatste grenzen, van wie de grond is, roept steeds meer vragen op. Want, hoezo is land eigenlijk ‘bezit’? Is het niet veel belangrijk wat je met grond wilt doen, dan wiens naam het draagt? 

Iemand die een goed idee had, maar geen land, is Julie Julie Bongiovanni. Zij wilde de biodiversiteit van het land herstellen en een biologische tuinderij opzetten. Niet alleen; samen met mensen zonder werk. Zodat zij begeleid kunnen worden in een re-integratietraject.

Julie trok de stoute schoenen aan en klopte op de deur van een boer met 700 hectare land. Hij was gecharmeerd door haar project en schonk haar de bruikleen van 5 hectare voor 99 jaar. 

Nu, acht jaar na de start van haar onderneming, gaat de Krui-tocht voor de tweede keer langs bij Julie in L’Hermitage, Russy-Bemont. De Wandelaars zien met eigen ogen hoe het land én de mensen hier tot bloei zijn gekomen.

Julie vertelt hoe ze elk jaar, net voor de zomer aanvangt, nog meer en dieper geraakt wordt door de ontluikende natuur. Er is ook elk jaar meer te zien, ruiken, horen en voelen. Het eens zo dorre land geeft nu thuis aan een biodivers landschap. Ook de wormen en vogels hebben hun weg terug gevonden.

De bloeiende natuur is niet het enige wat Julie raakt. De mensen die op het land werken, zijn mensen die door verscheidene problemen, zoals een verslaving of een depressie, een tijd niet hebben gewerkt. Dat doet wat met je eigenwaarde en zelfvertrouwen. Met het gevoel dat je er toe doet, dat je meedoet. En dat heeft weer effect op je vertrouwen in anderen.

Zo was er een man die andere mensen absoluut niet mocht. Zo sterk, dat hij met niemand wilde praten. Na 16 maanden werken op het land was deze man veranderd in de grappigste man en de beste verkoper van de hele groep! Hij heeft toen een boer ontmoet, waar hij nu mee samenwerkt. 

Door eigenhandig iets te laten groeien, groei je zelf ook mee. 

Nog zo’n leuk voorbeeld van hoe aanstekelijk groei is: de grote boer van wie het land is, ziet ook hoe mooi en fijn de biodiversiteit van Julie’s project is. Hij raakt daardoor geïnspireerd om ook wat biologischer te werk te gaan. 

Zo zie je maar, hoe meer ruimte er is om iets moois te planten, hoe mooier de wereld wordt.