1001 dromen, de aarde vertelt
Kennen jullie het verhaal van 1001 nachten, m’n liefste kinderen? Het is het verhaal van Sherazade, een meesteres-verhalenverteller, die het noodlot treft om uitgehuwelijkt te worden aan een wrede man.
Op haar huwelijksnacht vertelt ze haar toekomstige man, een brute koning die erom bekend staat zijn mooie bruiden in de ochtend te doden en in de avond te vervangen, een sprookje. De koning hangt aan haar lippen! De slimme Sherazade weet dat haar einde nabij is als ze het einde van het verhaal met hem deelt. Dus stopt ze met vertellen en laat ze hem in spanning bungelen. Hoe het sprookje verder gaat, dát vertelt ze de koning morgen.
De man in kwestie besluit Sherazade nog één avondje te sparen, want hij wil zo graag weten hoe het verhaal afloopt. Maar ook de volgende avond bouwt Sherazade een levenssparende cliffhanger in. En geeft de koning haar nog één nachtje erbij.
Misschien raad je het al; dit gaat 1001 nachten zo door. Lang genoeg om het versteende hart van de koning te doen ontdooien. Lang genoeg om van Sherazade te gaan houden. Hij breekt met zijn desastreuze gedrag en in plaats van haar te doden, wil hij samen met haar leven.
Soms, als ik mij verloren voel, denk ik aan Sherazade. Zij keek haar noodlot in de ogen en besloot dat ze de kracht had haar verhaal te veranderen. Elke dag opnieuw. Voor zo lang als het nodig is.
Ik ben misschien geen verhalenverteller, maar net als Sherazade toon ik elke dag opnieuw mijn kracht, mijn schoonheid en mijn intelligentie. Ik laat het zien in de lentebloemen die tot bloei komen, het zuivere water dat uit mijn bronnen ontspringt en de rijpe vruchten, granen en groenten die je elke dag voeden. En als je je hart voor mij opent, wil je mij toch geen pijn meer doen?
Ik weet dat het leven niet zo zwart-wit is als het goede dat het kwade overwint. Vaker nog dan slechte intenties, is het onverschilligheid of onwetendheid wat mij schaadt. Daarom is het zo belangrijk dat mijn verhalen verteld worden. En daar, lieve mensen, heb ik jullie bij nodig. Als ik jullie dromen influister in mijn taal, vertellen jullie ze dan door in jullie woorden?
Een begin hiervoor is gemaakt in het ‘1001 dromen boek’, dat Henry Mentink onlangs aan de Europese Commissie aanbood.
Daar vind je bijvoorbeeld deze droom van Tineke: “Mijn droom is, dat wij als bewoners van deze planeet elkaar weer meer weten te vinden en onze krachten bundelen: liever voor elkaar, liever voor de aarde.”
Of deze droom van Benita “dat iedereen toegang heeft tot een stukje natuur, hoe klein ook.”
En wat dacht je van de droom van Prinses Irene: “Mijn droom is dat wij mensen de symfonie van het leven weer leren horen, en onze harten er weer voor leren openstellen, omdat het leven zelf ons raakt.”
Misschien zijn 1001 dromen genoeg om ook mijn tij te keren. En anders dromen we door, tot ik in al jullie harten geschrift sta en iedereen hun best doet om mét mij te leven.