De mens is van de aarde
Dag 26: Maretz – Fontaine-au-Pire
Chief Seattle, opperhoofd van de stam van Suquamish- en Duwanish- inheemse Amerikanen zei ooit: “De mens is van de aarde, de aarde is niet van de mens.”
Wat zijn we ver afgedreven van deze wijsheid! De mens doet alsof de aarde van haar is en bepaalt in een keihard potje Monopoly hoe die aarde verdeeld wordt onder de rijkste spelers. Desastreus. Want tenzij we met Elon Musk emigreren naar Mars zal er nooit extra grond bij komen. En als we grond omtoveren tot privébezit, wordt de grond schaars. Want van wat de één bezit, wordt de ander automatisch uitgesloten. In de rat-race die daaruit ontstaat wordt de prijs tot in het oneindige opgedreven.
Het is voor de Monopoly-winnaars voordeliger om met de aarde te speculeren dan om die aarde gezond te houden, en haar mogelijkheden toegankelijk te maken voor iedereen. Daardoor hebben veel mensen geen toegang tot wat de aarde kan bieden. Een woning, een bloeiende natuur, gezond eten en drinken… Het is wrang: de mens claimt de aarde, maar alleen een klein groepje mensen profiteert hier echt van. Waardoor we uiteindelijk allemaal verliezen.
Het Veerhuis geeft, in navolging van Chief Seattle, wél het goede voorbeeld. Het kocht een stukje aarde vrij, en haalde het op die manier uit de verhitte grondmarkt. De boodschap van onze Krui-tocht is dat dit de enige houdbare toekomst is voor de hele aarde. (Ook al is het prima om te beginnen met kleine stapjes.) Want als er iets is dat zes weken wandelen over die aarde je laat voelen, is dat wij inderdaad van de aarde zijn en niet andersom.