Bruggen en nesten bouwen
Interview met Henry Mentink (deel 2)
Dag 38: Autreches Hermitage
Geïnspireerd door de Amerikaanse president John F. Kennedy probeert Henry droom en actie samen te laten komen in alles wat hij onderneemt. Deze eigenschap resulteerde in een Krui-tocht naar Parijs en een bezoek aan het Kennedy-monument in Brussel, waarbij Henry een boek met 1001 dromen voor de Aarde aan de Europese Commissie gaf. Lees er meer over in deel 2 van ons interview met Henry.
In navolging van Kennedy heeft Henry in zijn carrière altijd de neiging gehad om buiten de box te denken. Vertel je hem hoe iets werkt, dan is vaak het eerste wat hij denkt: “maar dat kan toch ook anders?” Henry staat open voor triggers die een zaadje planten voor een goed idee. Soms vormt dat idee zich meteen, soms blijft het jaren “door zijn hoofd dwarrelen” voor het tot wasdom komt. Een trigger kan van alles zijn. Van de moord op Kennedy tot een vogeltje dat tot twee keer toe op de ruit tikte bij een gesprek met oud-bankier Herman Wijffels, eneen terloopse opmerking bij een lezing op Ruigoord (waarover later meer). Soms verandert een trigger pas in iets concreets in combinatie met een andere trigger. Henry omschrijft dat als “het verzamelen van strootjes voor een nestje”.
“Een goed idee binnen krijgen, is als verliefd worden. Je voelt van alles in je buik en je gaat helemaal aan. En dan denk ik: hoe ga ik dit uitvoeren? Dan wil ik iets doen, het idee zichtbaar maken.”
Bruggen slaan
Bij het verzamelen van strootjes is Henry’s vergezicht: het bouwen van een nieuwe samenleving, een samenleving die in harmonie is met de aarde. Tegelijkertijd is hij zich ervan bewust dat we de bestaande samenleving niet zomaar bij het grofvuil kunnen zetten. Om een transitie mogelijk te maken, is er een brug nodig van Oud naar Nieuw. Of beter gezegd: meerdere bruggen. Hier ziet Henry een rol voor de rechtsvorm van de stichting. Die stichting kun je oprichten met als doel om een brug te slaan van de oude naar de nieuwe samenleving. De voorzitter van de stichting is niet de baas, maar meer een soort procesbegeleider: zij leidt het brugbouwproces in goede banen.
Het Veerhuis in Varik is een mooi voorbeeld. Henry organiseerde een crowdfunding – oftewel: een ‘groundfunding’ – om de grond van het Veerhuis vrij te kopen en op die manier een stukje aarde uit de verhitte grondmarkt te bevrijden. Dat dit stukje aarde niet meer mag worden vermarkt, is vastgelegd in de statuten van een stichting. In de recente verbouwing van het Veerhuis zie je de overgang terug van de oude naar de nieuwe samenleving. De nieuw gebouwde serre is open en transparant, en met een glazen deur verbonden met het oude deel van het gebouw. Het idee is dat je je als bezoeker vrij voelt om zowel te vertoeven in het nieuwe als in het oude deel van het gebouw.
Theeceremonie
Van Ruigoord naar de héle Aarde
Ten tijde van de crowdfund-actie om de grond van het Veerhuis vrij te kopen, gaf Henry een lezing op Ruigoord, een gekraakte kunstenaarskolonie nabij Amsterdam. Gecharmeerd door deze vrijplaats zei Henry: “Je moet Ruigoord op de werelderfgoedlijst zetten.” Waarop iemand uit het publiek riep: “De hele Aarde moet op de werelderfgoedlijst!” Het was wederom een trigger voor een idee. Henry, die altijd een voorliefde voor het theatrale heeft gehad, liep met een kruiwagen vol aarde van de Beurs van Berlage naar het kantoor van Unesco in Amsterdam. De symboliek was helder: de Aarde hoort niet thuis op de aandelenbeurs, de Aarde is werelderfgoed!
In 2022 vertaalde hij dit kleine idee naar een veel groter plan: in 45 dagen met een kruiwagen naar het hoofdkantoor van Unesco in Parijs. Deze Krui-tocht bracht Henry ook weer in contact met zijn inspirator John F. Kennedy, omdat het monument Kennedy Piece “toevallig” precies lag op de rechte lijn die Henry trok van Varik naar Parijs. Bij het monument – dat Henry bij zijn eerste bezoek trouwens aanvankelijk niet kon vinden – ontmoette hij in 2022 vertegenwoordigers van de Europese Commissie, die hij een klein schepje vrijgekochte Veerhuis-grond aanbood. As we speak is Henry bezig met de tweede editie van deze Krui-tocht. En na 148 duizend meter arriveerde Henry op 8 mei 2024 met zijn kruiwagen voor de tweede keer bij het Kennedy-monument.
Bij het monument, staand voor het Berlaymontgebouw van de Europese Commissie, had mede-Kruitochter Hilde Goris een kleine intieme theeceremonie voorbereid. Henry gaf – onder het toeziend oog van bewakers – een eerste versie van het boek met 1001 dromen voor de Aarde aan Rozalina Petrova. Zij is als lid van de Europese Commissie verantwoordelijk voor milieu, oceanen en visserij. En er is een vervolgafspraak gemaakt! Dit najaar ontmoet Henry Petrova opnieuw om verder te praten, en om haar het eindresultaat van het 1001-dromenboek voor de Aarde te overhandigen.
Hoe nu verder?
Nu Henry al bijna twee Krui-tochten in de benen heeft, is de vraag: wat is de volgende stap? Aan inspiratie geen gebrek. De Krui-tocht naar Parijs – het wandelen over de Aarde, de vele ontmoetingen – vormt voor Henry de perfecte omstandigheid voor “het verzamelen van strootjes voor een nestje”. Nieuwe ideeën “dwarrelen” alweer in zijn hoofd, nieuwe listen om mensen “op een liefdevolle manier mee te krijgen naar een nieuw systeem”.
Henry wil grootgrondbezitters betrekken in zijn beweging. Als zij hun grond van de markt halen en teruggeven aan de aarde, zet dat pas echt zoden aan de dijk. De kunst is om de grootgrondbezitters op een positieve manier daartoe te bewegen – hen niet te wijzen op wat ze fout doen, maar op hoe ze iets goeds kunnen doen. Laat dat maar aan Henry over. Tijdens de Krui-tocht gaat hij lekker door met het verzamelen van nieuwe strootjes voor een nieuw nestje, geheel in de geest van John F. Kennedy:
“Change is the law of life. And those who look only to the past or present are certain to miss the future.”