,

Hallo Aarde

Jenny Ellissen bood het Veerhuis in Varik een ster op naam aan; ergens in de sterren constellatie Monoceros. Henry is daar ‘even’ op bezoek geweest want Elon Musk bood hem een lift aan. Hij was wel een paar jaar onderweg, maar dan heb je ook wat. Vooral het uitzicht op Aarde was adembenemend. Eenmaal in 2025 aangekomen nam hij weer even contact op met Jenny.

Henry op de ster en Jenny in de “Wonderbar” op Aarde (*)

Henry: “Hoe is het daar op Aarde?  Toen ik vertrok was er wel een gedoe met een griepvirus en vooral het klimaat en biodiversiteit.”

Jenny: “Het was me wel wat de laatste jaren, maar ik denk dat we samen een weg gevonden hebben.”

Henry: “Vertel”.

Jenny: “Ja we hebben best spannende jaren gehad. Dat griepvirus kregen we eerst eigenlijk niet goed onder controle en het wakkerde ook de angst verder aan. En, zoals je weet, angst is niet altijd de beste raadgever. Maar toen.  . .  er stak op een gegeven moment, letterlijk en figuurlijk, een enorme wereldwijde storm op. Een storm die alle weerstations versteld deed staan want dat was nog nooit eerder gebeurd. En ja ook veel doden, minder dan door het virus, maar toch. Heel verdrietig voor degene die het betrof.”

Henry: “Jeetje. hoe ging dat verder?”

Jenny: “Het wonderlijk was dat het virus er als het ware ook door weg gewaaid was. De natuur is een complex stelsel van aarde, planten, dieren en vooral het bodemleven van bacteriën.  Alles raakte door elkaar en de natuur vond het heerlijk. De natuur kon zich even helemaal herstellen naar haar oorspronkelijke opzet. We konden en durven elkaar ook weer innig vast te houden. En dat geeft zo’n kick. Ook klimaat en biodiversiteit kregen de tijd om zich te herstellen. De angst maakte plaats voor liefde voor elkaar en de natuur.

Het virus en de storm gaven iedereen het besef dat het echt anders moest. Met elkaar aan de slag, lokaal voedsel produceren en we zorgden voor elkaar en de Aarde. De olie en gasvoorraad bewaren we nu als cadeau van de zon. De zon en wind konden immers genoeg voor onze energie zorgen en geld . . ja, het geld kreeg ook een nieuwe rol. Met alleen geld was het niet gelukt om een balans op Aarde te creëren. We moesten het met elkaar doen en geld werd weer alleen een ruilmiddel, zoals ook ooit bedoeld was. Iedereen werd daarmee aandeelhouder van de Aarde en tegelijk van elk bedrijf en iedereen leeft in overvloed.”

Henry: “En is er toen nog wat van gekomen op de Aarde op de Werelderfgoedlijst te zetten.”

Jenny:  “Ja zeker. Maar ja ook daar had de storm toegeslagen. Veel mooie erfgoed gebouwen waren beschadigd. Ook dat deed het besef ontstaan dat wij als mensen er voor moeten zorgen. UNESCO kan wel een mooie werelderfgoedlijst maken, maar als we niet zelf er ons hart aan verbinden dan gebeurt er niets. Ja, en toen was de stap maar klein om te bedenken dat we de hele Aarde als erfgoed moeten behandelen om het nog mooier aan de volgende generatie door te geven. Zo werkt het ook al miljoenen jaren, maar de laatste eeuwen waren we dat wat vergeten. De omslag kwam in de samenwerking tussen Earth Charter en het Veerhuis waar vele organisaties en mensen zich bij aansloten. ”

Jenny: “Mag ik ook even een vraag stellen: Wie is eigenlijk de eigenaar van die ster?”

Henry: “Dat heb ik even nagezocht in het sterren eigendomsregister. Ha, ha. die is er dus niet. In de VN Outer Space Treaty uit 1967 staat dat hemellichamen niet in eigendom genomen mogen worden. Waarom dan wel de Aarde?  Dat lijkt me een interessant juridische kluif.”

Jenny: “Interessant. Hier is inmiddels een grote beweging op gang gekomen om het eigendom van grond netjes over de mensheid te verdelen; net zoals toen honderden mensen meededen aan de Veerhuis ‘Maak de Aarde vrij’ actie.
Elke wereldburgen heeft gemiddeld twee hectare. En hoe we dat netjes gaan regelen is nu druk gaande. Best nog een klus want landeigendom bestaat nu zo’n 3000 jaar en om dat weer goed en eerlijk te regelen vergt wel even wat tijd. En . . . er geen strijd meer is om land en/of olie; iedereen ziet vrede dichterbij komen.”

Jenny:  Ik ben eigenlijk wel benieuwd of er nog meer mensen een ster hebben.”

Henry: “Ja; ik weet het van Wubbo Okkels. Hij heeft geen ster maar een planeet op zijn naam. Hij was natuurlijk al bekend met ruimte reizen. Ik kan nu meevoelen hoe het is om vanaf een ster op de Aarde te kijken. Eén van zijn bekende uitspraken was altijd: We are all astronauts of spaceship Earth.”

Jenny: “Kom je snel weer terug?”

Henry: “Ik lees net in “De kleine prins” – Voor reizigers zijn de sterren een gids. Voor anderen zijn ze alleen hele kleine lichtjes. – Misschien laat ik me nog wel even door de sterren gidsen in deze mooie hemel.
Ik kom daarna graag terug om te zien hoe mooi het op hemellichaam Aarde geworden is en samen met jou naar de kleine lichtjes in de hemel te kijken; in 2029 schat ik.”

Wil je het ruimtereis gevoel ook ervaren.
De hele Aarde op de Werelderfgoedlijst is een hele reis zie: Aarde erfgoed.

 

(*) Jenny zit in de wonderbar van Hallo, hier Aarde! Kariene van Steenoven ontwerpt wonderbars voor een nieuwe kijk op de wereld, in dit geval een nieuwe blik op de sterren..

    0 antwoorden

    Plaats een Reactie

    Meepraten?
    Draag gerust bij!

    Geef een reactie

    Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *