De opdrachten zijn niet fictief, maar doen zich voor in iemands praktijksituatie. Het gaat niet meer om het behalen van een goed cijfer maar om de bevrediging van de diepere behoefte, om een positieve bijdrage te leven aan goede oplossingen voor échte vraagstukken.
De balans-vraag is een wezenlijke vraag onder al die dagelijkse kwesties: hoe krijg je goede samenwerkingsverbanden tot stand; hoe pak je de hebzucht en eigenbelang in de wereld aan; hoe krijg je de mensen met je mee als je staat voor een vreedzame samenleving; hoe krijg je beweging in een gezamenlijke richting; wat heb je daarin te doen; wat is jouw bijdrage; hoe zorg je dat je voldoende geïnformeerd blijft en verbonden bent met de juiste mensen? Enzovoort…
En toen kwam ik in contact met de Leergang Samenlevingskunst. En hoewel ik het heel lastig vind om te verwoorden wat me zo aantrok aan de Leergang, voelde ik vanaf het begin af aan een prettige nieuwsgierigheid die ik verder wilde onderzoeken.
Heb je dat wel eens? Je hebt een droom en denkt: “Kan dat eigenlijk wel? Is het niet te utopisch? Met een gouden regel in gedachte ging ik aan de slag. Een regel die zegt: “Hou je droom vast en laat tijd en pad en resultaat los”.
De leergang Samenlevingskunst is voor mij een open source proeftuin: een plek om tot nieuwe inzichten en perspectieven te komen in een sfeer van openheid en transparantie, waar niets vastligt en iedereen mag meedoen en bijdragen.”