Iedere veer die je opraapt is een buiging voor de Aarde
Het is een project wat veerkracht versterkt en zichtbaar maakt. Het is een project over de vogels en mensen. Over vleugels krijgen en veren rapen. Een project waar natuur, onze Aarde en jouw natuur een rol in heeft. Het is een project waarin we delen en samen bouwen, zoeken en vinden.
Hoor ik de ander? Hoor hij/zij mij? Hoe mooi zou het zijn als je altijd gehoord wordt?. In een gesprek waarin ieder zichzelf mag zijn; zich helemaal heel voelen. De heelheid is de heiligheid in jezelf. Waar huist die heiligheid en hoe komt die tevoorschijn. Laten we een heilig gesprek voeren; anders gaan spreken met elkaar.
Henry en Henne Arnold schijnen hun licht hierop.
Voedsel productie is verdienmodel geworden voor kapitaal van buiten de landbouw. De Zonnehoeve wil de Aarde dienen – een dienmodel. Een boer die zijn bodem verbetert, aan de aarde geeft ( bio) , zou hiervoor beloont ipv pacht of rente te betalen.
Varik – 1-10-2035. De gedachte aan een basisinkomen ging al jaren rond. Nu in 2035 hebben we de juiste vorm gevonden. Het blijkt namelijk slimmer te zijn om niet een bedrag te verstrekken per maand, maar om de productprijzen massaal te verlagen door niet meer in grond te handelen. Wie verdient er eigenlijk aan het basisinkomen?
Varik, 14 september 2035. Composteren betekent omzetten. Geld wordt omgezet naar zorg voor de Aarde. Daar plukken wij nu de vruchten van want er ontstond daardoor een enorm potentieel, omdat er geen aankoop van grond meer nodig was en dus alles goedkoper werd.
Ervin Laszlo: “Een wereldwijde pandemie is een kans voor wereldwijde verandering -voor snelle en effectieve verandering naar een betere wereld.”
De vraag is dan hoe je dat gaat doen. Een belangrijk element in die aanpak is de angst zelf waar we overheen mogen stappen. Hij schrijft: “In zijn inaugurele rede vertelde president Franklin D. Roosevelt ons dat het enige waar we bang voor moeten zijn, de angst zelf is.
De balans-vraag is een wezenlijke vraag onder al die dagelijkse kwesties: hoe krijg je goede samenwerkingsverbanden tot stand; hoe pak je de hebzucht en eigenbelang in de wereld aan; hoe krijg je de mensen met je mee als je staat voor een vreedzame samenleving; hoe krijg je beweging in een gezamenlijke richting; wat heb je daarin te doen; wat is jouw bijdrage; hoe zorg je dat je voldoende geïnformeerd blijft en verbonden bent met de juiste mensen? Enzovoort…
En toen kwam ik in contact met de Leergang Samenlevingskunst. En hoewel ik het heel lastig vind om te verwoorden wat me zo aantrok aan de Leergang, voelde ik vanaf het begin af aan een prettige nieuwsgierigheid die ik verder wilde onderzoeken.
Heb je dat wel eens? Je hebt een droom en denkt: “Kan dat eigenlijk wel? Is het niet te utopisch? Met een gouden regel in gedachte ging ik aan de slag. Een regel die zegt: “Hou je droom vast en laat tijd en pad en resultaat los”.
De leergang Samenlevingskunst is voor mij een open source proeftuin: een plek om tot nieuwe inzichten en perspectieven te komen in een sfeer van openheid en transparantie, waar niets vastligt en iedereen mag meedoen en bijdragen.”